Konsekwencje stosowania środka zamrażania dla realizacji znamion występku prania wartości majątkowych opisanego w art. 299 § 1 k.k.

Autor: Joanna Uchańska, Bartosz Kwiatkowski
Data publikacji: 12 kwietnia 2014
Pozycja w wydaniu internetowym: 5/2014

Stosowanie środka zamrażania (rozumianego jako zamrażanie, blokada rachunku oraz wstrzymanie transakcji zgodnie z treścią ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, Dz. U. 2010 Nr 46, poz. 276 j.t.) w postępowaniach dotyczących prania pieniędzy przy obecnie dominującej wykładni art. 299 § 1 k.k. (zgodnie z którą typ ten jest typem abstrakcyjnego narażenia na niebezpieczeństwo, a w konsekwencji typem bezskutkowym) może prowadzić do braku możliwości przypisania ewentualnym sprawcom występku z art. 299 § 1 k.k. odpowiedzialności karnej za pranie pieniędzy. Jednocześnie stanowi przeszkodę w przypisywaniu dokonania niektórych przestępstw bazowych, pozwalając stawiać jedynie zarzuty dopuszczenia się usiłowania tych przestępstw.

Streszczenie: W artykule rozważono możliwość ujęcia występku z art. 299 § 1 k.k. jako typu konkretnego narażenia na niebezpieczeństwo, w którym skutek stanowi możliwość znacznego utrudnienia bądź udaremnienia zdarzeń wskazanych w tym przepisie. Zaproponowany sposób wykładni typu czynu zabronionego z art. 299 § 1 k.k. jako typu skutkowego oraz konkretnego narażania na niebezpieczeństwo może dawać podstawy do stawiania zarzutu usiłowania występku z art. 299 § 1 k.k. w stanach faktycznych, gdzie stosuje się środek zamrażania.