Kryteria ustalania niekorzystnego charakteru rozporządzenia mieniem na gruncie przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

Autor: Tomasz Kyś
Data publikacji: 18 kwietnia 2017 r.
Pozycja w wydaniu internetowym: 4/2017

Autor poddaje ocenie funkcjonujące w aktualnej nauce prawa karnego koncepcje dotyczące wykładni znamienia niekorzystnego charakteru rozporządzenia mieniem. Dowodzi, że dotychczasowe koncepcje są niesatysfakcjonujące tak z perspektywy ich operatywności, jak i z punktu widzenia pożądanego zakresu karalności na gruncie przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. Jego zdaniem, definiując rozporządzenie mieniem jako dowolną dyspozycję mieniem i akcentując jego jednostronny charakter dojść należy do wniosku, że w istocie każde rozporządzenie ze swej istoty prowadzić musi do szeroko pojmowanego pogorszenia sytuacji majątkowej. Rozporządzenie samo w swej istocie nie może być oceniane z punktu widzenia korzystności lub niekorzystności. Dopiero racje dla jakich owo rozporządzenie jest dokonywane mogą stanowić pewien punkt odniesienia dla oceny korzystności. Istniejące u rozporządzającego mieniem błąd lub niezdolność do należytego pojmowania przedsiębranego działania rozciągać się muszą na te elementy stanu faktycznego, które decydują o niekorzystnym charakterze rozporządzenia. Względy funkcjonalne nakazują uznać, iż rozporządzenie, które nie przynosi oczekiwanego zysku, powinno być uznawane za rozporządzenie niekorzystne. Ustalanie niekorzystnego charakteru rozporządzenia mieniem powinno polegać na zbadaniu, czy całokształt okoliczności faktycznych zaistniałych na skutek rozporządzenia, jest co najmniej równoważny względem takich możliwych przewidywań i oczekiwań jakie obiektywny wzorzec osobowy znający cechy i sytuację konkretnego pokrzywdzonego uznałby za uzasadnione w związku z konkretnie dokonanym rozporządzeniem.

 

Tomasz Kyś – doktorant w Katedrze Prawa Karnego Uniwersytetu Jagiellońskiego, aplikant aplikacji prokuratorskiej w Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury