Znamię „cudzy” i próba określenia normy sankcjonowanej: perspektywa prawa cywilnego

Autor: Michał Kućka
Data publikacji: 19 czerwca 2011
Pozycja w wydaniu internetowym: 29/2011

Streszczenie: Znamienia „cudzy” zawartego w typie czynu zabronionego opisanym w art. 193 k.k. nie da się oderwać od języka prawnego. Aby oddać w pełni treść użytego w art. 193 k.k. słowa „cudzy” należy odwołać się do przepisów prawa cywilnego, które to określają, kiedy dana osoba ma „przywilej” do korzystania z rzeczy (i jakie są granice tego przywileju, czy też kiedy ulega on czasowemu zawieszeniu). Właściciel, który ingeruje w czyjąś wolność osobistą w ten sposób, że wdziera się do lokalu, którym ta osoba skutecznie względem właściciela włada (choć lokal ten stanowi składnik majątku właściciela) realizuje znamiona typu czynu opisanego w art. 193 k.k. Objęcie zakazem z art. 193 k.k. także właścicieli w stosunku do osób, którym oddali do korzystania lokal, nie naruszy zasady subsydiarności prawa karnego. Co prawda sąd badając, czy został naruszony zakaz z art. 193 k.k. będzie ustalał, czy władającemu lokalem przysługiwał tytuł skuteczny względem właściciela (także wynikający z ochrony posiadania, a nie tylko z przysługującego prawa obligacyjnego/rzeczowego do lokalu), ale skazanie właściciela nie będzie miało wpływu na stosunki z zakresu prawa zobowiązań lub prawa rzeczowego między nim a władającym lokalem.