Problem wykonywania obowiązku osobistego stawiennictwa w przypadku wyjazdu skazanego bądź ukaranego za granicę

Autor: Adam Janisławski
Data publikacji: 31 stycznia 2011
Pozycja w wydaniu internetowym: 10/2011

Streszczenie: Zamieszczona w ustawie o bezpieczeństwie imprez masowych konstrukcja osobistego stawiennictwa prowadzi do sytuacji, w której naruszenie jedynie komplementarnego środka karnego wiąże się z takimi samymi konsekwencjami co naruszenie samodzielnego środka karnego. Uregulowanie określające sposób zachowania się odpowiednich organów wobec zmiany miejsca zamieszkania przez skazanego bądź ukaranego zawarte w § 4 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie sposobu wykonywania obowiązku osobistego stawiennictwa w jednostce organizacyjnej Policji lub w miejscu określonym przez właściwego komendanta Policji w czasie trwania imprezy masowej nie jest zharmonizowane z traktatem z Schengen a także stanowi poważne ograniczenie wolności osobistej w postaci ograniczenia konstytucyjnej wartości swobody przemieszczania się. Przepisy regulujące współpracę transgraniczną przy wykonywaniu sankcji zamieszczonych w kodeksie postępowania karnego nie zawierają odpowiednich uregulowań środków opartych na pozbawieniu bądź ograniczeniu praw, wprowadzonych do kodeksu karnego w ostatnich latach w tym m.in. zakazu wstępu na imprezę masową oraz obowiązku osobistego stawiennictwa co winno zostać naprawione przy implementacji Decyzji ramowej Rady UE o stosowaniu zasady wzajemnego uznawania do wyroków i decyzji w sprawie zawieszenia lub warunkowego zwolnienia w celu nadzorowania przestrzegania warunków zawieszenia i obowiązków wynikających z kar alternatywnych.