Autor: Kamil Mamak
Data publikacji: 5 kwietnia 2014
Pozycja w wydaniu internetowym: 3/2014

Najistotniejszą rolę w polityce karnej odgrywa kara pozbawienia wolności. Jednocześnie charakterystyczną cechą współczesnych systemów karnych jest wyraźna tendencja do zastępowania jej – w przypadku drobnej i średniej przestępczości – środkami penalnymi nie wiążącymi się z pozbawieniem wolności. Wskazuje się jednak, że ich efektywność jest niezadowalająca. Powstawać więc może poczucie bezsilności i braku realnej alternatywy. Część pomysłów zmierzających do zastąpienia tej kary innym rodzajem dolegliwości nie ma szans na realizację, jak chociażby postulat powrócenia do kary chłosty. Instytucją, z którą wiąże się zdecydowanie największe nadzieje w tym zakresie jest dozór elektroniczny.

Autor: Maciej Bocheński
Data publikacji: 12 marca 2014
Pozycja w wydaniu internetowym: 2/2014

W artykule została przedstawiona krytyka rozwiązań przewidzianych w kontrowersyjnej ustawie z dnia 22 listopada 2013 r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób („lex Trynkiewicz”, „ustawa o bestiach”).

Autor: Mikołaj Małecki
Data publikacji: 25 lutego 2014
Pozycja w wydaniu internetowym: 1/2014

Siedmiu sędziów Sądu Najwyższego uznało, że typ czynu zabronionego określony w art. 231 § 1 k.k. ma charakter materialny, z konkretnego narażenia dobra prawnego na niebezpieczeństwo. Wiarygodność wyprowadzonych przez Sąd Najwyższy wniosków wisi jednak na włosku z powodu pojawiających się w uzasadnieniu uchwały dość oczywistych błędów w typologiach czynów zabronionych pod groźbą kary, a także luk w argumentacji tyczącej zwrotu „działa na szkodę”. Innym mankamentem uzasadnienia jest nieprawidłowe posługiwanie się przez Sąd Najwyższy koncepcją norm sprzężonych (normy sankcjonowanej i normy sankcjonującej). Uchwała spotkała się z jednomyślną krytyką w literaturze karnistycznej (zob. glosy: A. Zoll, „Orzecznictwo Sądów Polskich” 2013, nr 7/8, s. 592–594; M. Filipczak, „Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych” 2013, nr 1, s. 135–142; D. Tokarczyk, „Palestra” 2013, nr 9/10, s. 170–175).

Autor: Tomasz Wróbel
Data publikacji: 31 grudnia 2013
Pozycja w wydaniu internetowym: 20/2013

Autor analizuje znamiona czynu zabronionego, opisanego w art. 258 § 1 k.k. po kątem odpowiedzi na pytanie, jaki zbieg zachodzi pomiędzy braniem udziału w grupie przestępczej oraz czynów popełnianych przez członków grupy w ramach jej działalności.

Autor: Mikołaj Małecki
Data publikacji: 14 listopada 2013
Pozycja w wydaniu internetowym: 19/2013

Sąd Apelacyjnyw Krakowie zajmował się sprawą zabójstwa studentki, która – jak się w końcu okazało – została pozbawiona życia przez kierowcę autobusu komunikacji miejskiej. Rozstrzygnięcie sprawy dotyczy kilku zagadnień, związanych z odpowiedzialnością karną za umyślne przestępstwo skutkowe, szczególnie zaś kwestii przypisania sprawcy umyślności w postaci zamiaru wynikowego (dolus eventualis).

Autor: Kamil Mamak
Data publikacji: 25 września 2013
Pozycja w wydaniu internetowym: 17/2013

Autor przedstawia problem ochrony wizerunku i danych osobowych osób oskarżonych w tzw. procesach medialnych.

Autor: Aleksander Wróbel
Data publikacji: 24 września 2013
Pozycja w wydaniu internetowym: 16/2013

Artykuł przedstawia rozwój instytucji środków zabezpieczających leczniczych w ustawodawstwie karnym Rosji poczynając od Ukazu Suzdalskiego wydanego przez Katarzynę II w 1776 r., który jako pierwszy stanowił o warunkach w jakich powinni być przetrzymywani chorzy psychicznie sprawcy przestępstw, kończąc na regulacjach zawartych w Kodeksie Karnym Rosyjskiej Federacji z 13 czerwca 1996 r.

Autor: Michał Rams
Data publikacji: 7 września 2013
Pozycja w wydaniu internetowym: 15/2013

Artykuł dotyczy zastosowanego w art. 267 TFUE sformułowania: „sąd, którego orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu”, w świetle regulacji kodeksu postępowania karnego.

Autor: Michał Rams
Data publikacji: 7 września 2013
Pozycja w wydaniu internetowym: 14/2013

Zasadniczym celem prowadzonych w ramach niniejszego opracowania rozważań jest ukazanie znaczenia obowiązku wykładni zgodnej prawa krajowego z punktu widzenia potrzeby zagwarantowania należytego przestrzegania przez państwa członkowskie określonych gwarancji procesowych oskarżonego jeszcze w okresie przed upływem terminu dla implementacji dyrektywy.

Autor: Olena Sharvan
Data publikacji: 7 sierpnia 2013
Pozycja w wydaniu internetowym: 13/2013

Artykuł jest wynikiem analizy prawnoporównawczej ukraińskiej i rosyjskiej regulacji zwolnienia sprawcy od odpowiedzialności karnej oraz polskiego warunkowego umorzenia postępowania karnego.